Views: 2187

Jako pod­sta­wo­we źró­dło wie­dzy przy jej two­rze­niu przy­ją­łem sys­te­ma­ty­kę i kolej­ność wymie­nie­nia gatun­ków zawar­tą w książ­ce Klau­sa Pay­sa­na “Ryby akwa­rio­we”. Oczy­wi­ście po wyczer­pa­niu listy gatun­ków z tej książ­ki zabio­rę się za inne źró­dła i będę uzu­peł­niał tabe­lę w już przy­ję­tej kolej­no­ści zaczerp­nię­tej z dzie­ła K. Paysana.
Zda­ję sobie spra­wę z tego, że wie­le z opi­sa­nych gatun­ków nie nada­je się do trzy­ma­nia w domu, ale na wszel­ki wypa­dek umiesz­czam cha­rak­te­ry­sty­ki wszyst­kich gatun­ków, któ­re wpa­dły mi w ręce. Ewen­tu­al­nym mal­kon­ten­tom przy­po­mi­nam, że w skle­pach zoo­lo­gicz­nych, przy­naj­mniej na pół­no­cy kra­ju poja­wia się nary­bek np. jesio­tra(?), któ­ry do akwa­rium raczej się nie nada­je (do sadzaw­ki zresz­tą też). No nie­daw­no napi­sa­łem o jesio­trze i już na gru­pie dys­ku­syj­nej padło pyta­nie co robić, żeby jesiotr dobrze się czuł? (Odpo­wie­dzie­li­śmy zgod­nie: WYPUŚCIĆ!, oka­zu­je się, że zgod­nie z pra­wem nie wol­no wypusz­czać takich zwie­rzą­tek do wód otwar­tych, oops, a wiec pozo­sta­je zna­leźć mu jakiś sta­wik w któ­rym doko­na za kil­ka lat żywo­ta albo szyb­ko zabić).
Świa­do­mie zre­zy­gno­wa­łem z okre­śle­nia stop­nia trud­no­ści roz­mna­ża­nia poszcze­gól­nych gatun­ków rybek, gdyż jeże­li mamy w “kra­nie” nie­ogra­ni­czo­ne zapa­sy mięk­kiej wody, a za oknem w sadzaw­ce żywy nie­za­ka­żo­ny żad­ny­mi paso­ży­ta­mi, to palet­ki i neo­ny przy odro­bi­nie szczę­ścia powin­ny być ryb­ka­mi łatwy­mi, ale moli­ne­zje i pysz­cza­ki mogą się oka­zać kło­po­tem nie do prze­sko­cze­nia bez odpo­wied­nie­go spre­pa­ro­wa­nia wody (w tym przy­pad­ku jej utwar­dze­nia i dodat­ku odpo­wied­nich soli).

Uży­te uprosz­cze­nia i skró­ty w tabeli:
pokarm żywy – żywe roz­wie­lit­ki, oczli­ki, tubi­fex, lar­wy koma­ra, szklar­ki, ochot­ki, etc.
owa­dy – owa­dy dopa­so­wa­ne wiel­ko­ścią do wiel­ko­ści pyska ryby, dla ryb małych dro­zo­fi­lie, dla dużych muchy, kara­cza­ny, świersz­cze z hodow­li, a nawet owa­dy wod­ne choć te z regu­ły są dra­pież­ne lub dobrze opan­ce­rzo­ne i nie nada­ją się na pokarm.
pokarm suchy – wszel­kie­go rodza­ju pokar­my suche i pre­pa­ro­wa­ne zarów­no fir­mo­we jak i przy­go­to­wa­ne przez akwarystę.
mię­so – jako pokarm dla ryb sto­su­je się głów­nie mię­so woło­we, koni­nę oraz drób. Poda­je się je mniej­szym rybom potar­te na tar­ce a więk­szym i agre­syw­nym (Pira­nie) w cało­ści. Nie­któ­rzy hodow­cy uży­wa­ją rów­nież mię­sa rybie­go, mię­cza­ków, dużych sko­ru­pia­ków, etc. Powin­no speł­niać pod­sta­wo­wy waru­nek, być chude.
rośli­ny- spa­rzo­na i suro­wa sała­ta, goto­wa­ny szpi­nak, goto­wa­na bruk­sel­ka, ryby z tą adno­ta­cją o tym rodza­ju pokar­mu mogą obgry­zać rośli­ny w akwa­rium, ale nie muszą :-)=.
moż­li­wy roz­ród – nale­ży rozu­mieć, że zna­ne są donie­sie­nia o uda­nym roz­ro­dzie w akwa­rium, w koń­cu gdy­by roz­ród nie był moż­li­wy to dany gatu­nek daw­no by wymarł ;-)=