Pie­lę­gnicz­ka Agas­si­za (Api­sto­gram­ma agassizi)

Views: 580

Wystę­po­wa­nie: Ame­ry­ka Połu­dnio­wa, Guja­na, dol­na i środ­ko­wa Amazonia

Wiel­kość: oko­ło 8 cm.
Dymor­fizm płcio­wy: Sami­ca mniej­sza z ciem­nym pasem wzdłuż cia­ła, w okre­sie tar­ła, żół­ta samiec barw­ny dora­sta­ją­cy do 8 cm.

Zacho­wa­nie: Poza okre­sem tar­ła dosyć spo­koj­na, ale zawsze bro­ni swe­go tery­to­rium przed przed przed­sta­wi­cie­la­mi swo­je­go gatun­ku. Uwa­żam, że naj­le­piej w akwa­rium z dużą ilośc ią kry­jó­wek trzy­mać jed­ne­go sam­ca i kil­ka samic (3−4), wte­dy mniej­sze sami­ce nie zosta­ną zamę­czo­ne przez dążą­ce­go do tar­ła sam­ca. Jako towa­rzy­stwo naj­le­piej dobrać im spo­koj­ne ryb­ki kąsa­czo­wa­te, np. neo­n­ki Inne­sa, tetry cesar­skie i obo­wiąz­ko­wo  kiryski.

Wychów mło­dych: Tar­ło odby­wa się w mięk­kiej lek­ko kwa­śnej wodzie o tem­pe­ra­tu­rze 26–28oC, w gro­cie. Sami­ca po zło­że­niu w gro­cie ikry przej­mu­je nad nią opie­kę i sta­je się bar­dzo agre­syw­na. Naj­le­piej wte­dy wyło­wić z akwa­rium pozo­sta­łych współ­miesz­kań­ców, nie nale­ży zapo­mnieć o wyło­wie­niu sam­ca, któ­ry wte­dy już tyl­ko prze­szka­dza. Po wyklu­ciu i roz­pły­nię­ciu sami­ca zaj­mu­je się malu­cha­mi poka­zau­jąc im miej­sca, gdzie naj­le­piej żero­wać, a malusz­ki jedzą naupliu­sy oczli­ka i lar­wy solow­ca, któ­rych musi­my im regu­lar­nie dostarczać.

Woda: tem­pe­ra­tu­ra 20–28oC, mięk­ka lek­ko kwa­śna z dodat­kiem garbników.

Akwa­rium: Dłu­gie, z dużą ilo­ścią kry­jó­wek i roślin, wśród któ­rych chęt­nie prze­by­wa­ją. Nale­ży zadbać, by w akwa­rium zna­la­zły się rów­nież miej­sca pokry­te pia­skiem, w któ­rym sami­ce kopią doł­ki dla świe­żo wylę­głe­go narybku.

Pokarm: Uroz­ma­ico­ny żywy i mro­żo­ny, suchy jest nie­chęt­nie przyjmowany.